Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009

Πάρε το μηδέν

.
Το βιβλίο μας το χάρισε τα Χριστούγεννα ένα γλυκύτατο πιτσιρίκι, απ' αυτά που έχουν γεννηθεί μετά το '80 και που επιμένουν να μας μιλάνε στον πληθυντικό. "Ένα βιβλίο για τη γενιά σας" μας είπε και, ΟΚ, έχει δίκιο αφού όντως ανήκουμε ως ζεύγος στο target group του συγγραφέα ("έχουμε γεννηθεί είτε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '60 ή το πρώτο μισό της δεκαετίας του '70", λέει στην πρώτη σελίδα του βιβλίου), παρ' όλα αυτά νιώσαμε λίγο μούμιες.

Όπως και να 'χει, το βιβλίο του Κωνσταντίνου Καμάρα διαβάζεται σαν νερό, είναι χιουμοριστικό και χαλαρό. Σαν να μιλάς με ένα παλιό συμμαθητή σε reunion, ας πούμε. Σε στυλ "κουβέντα να γίνεται", όπως λέει και ο ίδιος, καταφέρνει να συγκεντρώσει στα δοκίμιά του αρκετά από τα γεγονότα που έζησε η γενιά μας, να τα ανασύρει από τη μνήμη μας και να τα σερβίρει στο πιάτο.
Προσωπικά έχω διάφορες ενστάσεις στην ιεράρχηση των γεγονότων ή στα εξαγόμενα συμπεράσματα τα οποία συχνά έχουν και το χαρακτήρα αξιωματικών αφορισμών. Αλλά σε ένα τέτοιο βιβλίο είναι μάλλον δύσκολο να αποφύγεις τον υποκειμενισμό και ο συγγραφέας δεν φαίνεται να το είχε και στόχο.
Απ' ό,τι έχω καταλάβει πουλάει τρελλά αφού οι περισσότεροι συνομήλικοι φίλοι μας το έχουν διαβάσει. Αφορμής δοθείσης έχουμε κάνει κουβέντες με πολύ γέλιο, διαπιστώνοντας ταυτόχρονα ότι θα μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε υλικό για ακόμα ένα βιβλίο (με τους δικούς μας υποκειμενισμούς).
.

14 σχόλια:

cook είπε...

το εχω ακούσει μα δεν το εχω διαβασει...συνηθως αγοραζω μυθιστορηματα :)

νατασσΆκι είπε...

Λοιπόν εμένα μου το δάνεισαν να το διαβάσω, κι ευτυχώς -είναι από τα λίγα βιβλία που δεν θα ήθελα να έχω. Στην αρχή ήταν συμπαθητικό, αλλά από ένα σημείο και μετά άρχισε να με ενοχλεί το ύφος του συγγραφέα. Ένιωσα ότι ακυρώνει όσες δικές μου καλές αναμνήσεις δεν ταίριαζαν με τις δικές του!

Αν θέλαμε πάντως να γράψουμε βιβλίο γι΄ αυτά που θυμάται η γενιά μας, έχουμε υλικό..!
:)))

**κι εμένα μ' αρέσουν τα ευγενικά πιτσιρίκια, κι ας μου μιλάνε στον πληθυντικό :)

Καλημέρες

elie είπε...

cook
Έχει διαφημιστεί πολύ, είναι αλήθεια.

νατασσάκι
Το έχει αυτό που λες, προσπάθησα να το περιγράψω και στο κείμενο. Δεν κατάλαβα π.χ. γιατί από τη μια ο Ρικ Άστλει (ούτε που με είχε απασχολήσει) είναι ΤΟ μουσικό είδωλο της γενιάς μας ενώ από την άλλη ο Σπρίνγκστιν απορρίπτεται μετά βδελυγμίας. Στα πολιτικά, δε, αποκρυσταλλώματά του είναι τόσο, μα τόσο, απόλυτος. Γι' αυτό έγραψα για "αξιωματικούς αφορισμούς".

**Αυτόν τον πληθυντικό των "πιστιρικίων" δεν τον έχω συνηθίσει (και δεν θέλω... με τίποτα)

IZA είπε...

O πληθυντικός δε με ενοχλεί τόσο όσο μ' έχειενοχλήσει που κάποιος με αποκάλεσα madam. `Οσο για το βιβλίο μάλλον θα το αποφύγω, γιατί αυτά τα "ιστορίες της γενιάς μου" ή "εμείς στην εποχή μας" μου τη δίνουν.

Olga είπε...

Το βιβλίο, δεν το ξέρω, όμως, επειδή ακούω αντιφατικές απόψεις, μ'ενδιαφέρει, και θα το πάρω! Ευχαριστόυμε, Elie, και καλό σου απόγευμα!!

ζαφορα είπε...

Τέτοια βιβλία θέλουμε, μήπως
και αλλάξει κάτι …!

Φιλί γλυκό

νατασσΆκι είπε...

ήσουν πολύ ευγενική στο κείμενο -εγώ αν έγραφα, θα μιλούσα πολύ σκληρά.. Γι' αυτό απέφυγα να γράψω, άλλωστε, αν και το έχω διαβάσει πολύ καιρό.

Τέλος πάντων, είναι όπως είπες υποκειμενικό -αλλά ένας άνθρωπος 40 χρονών δεν έχει νομίζω το δικαίωμα να κρίνει με τέτοιον τρόπο τις παιδικές αναμνήσεις των συνομήλικων του. Να τις αναφέρει, ναι. Να πει τη δική του καθαρά άποψη, ίσως. Αλλά να θέλει να "καθορίσει" τι θα θυμάμαι εγώ με αγάπη και τι όχι, τι σημάδεψε τη δική μου ζωή και τι όχι, ε αυτό....

**Ούτε κι έμενα δε μ' αρέσει ο πληθυντικός -τα ευγενικά πιτσιρίκια μ' αρέσουν :) Όπου μπορώ πάντως, τους τον "κόβω" ;)

ΕΛΕΝΑ είπε...

Mε μπερδέψατε!!!
Θα το πάρω από περιέργεια και μόνο!

elie είπε...

IZA
Αυτό το μαντάμ (που προφέρεται και με ανάλογο ύφος), με τσακίζει...

elie είπε...

Καλό απόγευμα και σε σένα Olga!

Αυτο το βιβλίο δεν αλλάζει τίποτα ζαφορά, στην καλύτερη περίπτωση θα σε διασκεδάσει, στη χειρότερη θα σε τσαντίσει.
Φιλιά

elie είπε...

νατασσάκι
Όπως κατάλαβες δε διαφωνούμε στην ουσία, απλά εμένα δεν κατάφερε να με εξοργίσει τόσο ;)

Έλενα γιατί σε μπερδέψαμε; Τον υποκειμενισμό του συγγραφέα σχολιάζουμε, λίγο χαλαρά λίγο αυστηρά, αλλά στην ίδια βάση, πιστεύω. :)

lakis είπε...

Θα το ψάξω, λοιπόν. Θέλω να δω κατά πόσο ανήκω στη γενειά μου ή όχι:) Μέρα καλή

Thalassini είπε...

Ναι..Ασπασία;; Η Αθηνά είμαι;; Ναι δε σε ακούω πάρε το μηδέν"

Πόσο καιρό είχα να το ακούσω!
Είμαι περίεργη να δω τι άλλα γράφει. Θα το ψάξω!
Φιλάκια

elie είπε...

Χα χα χα Λάκη, ωραία το θέτεις!!!

Καλώς τη θαλασσινή. Στη "γενιά" κι εσύ;