Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

"Time present and time past are both perhaps present in time future"

.


Η σκόνη του χρόνου

Σίγουρα απέχει από τις μεγάλες ταινίες που μας έχει δώσει στο παρελθόν ο Αγγελόπουλος. Η απόπειρα να φέρει την κάμερα κοντά σε πρόσωπα και πράγματα είναι μάλλον ανεπαρκής και αδέξια (μεγάλη κουβέντα), δεν πλάθει χαρακτήρες, φαίνεται λειψή και αμήχανη. Το γεγονός απεικονίζεται και στις ερμηνείες, όπου αν ο Μπρούνο Γκανζ βρίσκει τον τρόπο να σταθεί και να περισώσει την κατάσταση, ο Γουίλεμ Νταφόε παραπαίει από σχεδόν αόρατος έως άνευ ουσίας στομφώδης, σίγουρα πάντως αμήχανος (με κύρια την ευθύνη του σεναρίου και της σκηνοθετικής προσέγγισης).

Όσο η κάμερα κλείνεται στους 4 τοίχους η ταινία φαίνεται εγκλωβισμένη (εξαίρεση η σκηνή με το τρίτο φτερό και τις τηλεοράσεις όπως και η "διπλή" σκηνή του άδειου μπαρ). Όταν όμως επιστρέφει στο γνώριμο πεδίο του σκηνοθέτη, τους φυσικούς χώρους δηλαδή, σαν να απελευθερώνεται, οπότε μας χαρίζει μοναδικές στιγμές, οι περισσότερες με πλάνα σεκάνς (τι άλλο;). Ο Αγγελόπουλος κλείνει το μάτι στον πιστό θεατή του με τις σκηνές των αγαλμάτων, των συνόρων και της ομίχλης.
Ο χειρισμός του χρόνου είναι αριστοτεχνικός (παλιά του τέχνη κόσκινο) και είναι τελικά το δυνατό σημείο της ταινίας (το πώς χειρίζεται π.χ. το παρόν της ταινίας μεταξύ Ρώμης και Βερολίνου) . Σταθερές αξίες η μουσική της Ελένης Καραϊνδρου και η εξαιρετική φωτογραφία από τον Αντρέα Σινάνο που καταφέρνει να βρει φως ακόμη κι εκεί που δεν υπάρχει.

Στα πολιτικά και άλλα μηνύματα... από το Σάββατο που είδαμε την ταινία ακόμα τα συζητάμε. Τα επίπεδα ανάγνωσης είναι πολλά και όχι ξεκάθαρα με μια πρώτη (ή και... δεύτερη) ματιά, σίγουρα τροφή για συζήτηση! "Τίποτα δεν τελείωσε" ή "Η Ιστορία μας πέταξε στο περιθώριο"; Ίσως με το τρίτο μέρος της Τριλογίας (προσωρινός τίτλος "Αύριο") γίνει πιο ξεκάθαρη η θέση του σκηνοθέτη.

.

12 σχόλια:

witchofdaffodils είπε...

καλημέρα :)

άκουσα αλλά δεν πρόλαβα ακόμα, μπαίνει στις προτεραιότητες..

IZA είπε...

Το έχω βάλει κι εγώ στις προτεραιότητες μου. Ο Αγγελόπουλος μου αρέσει πιο πολύ για την ατμόσφαιρα που βγάζει και την εικαστική του ματιά. Αυτό δεν ισχύει σ' αυτή του την ταινία; Απ' ότι είδες στο μλογκ μου το θέμα του χρόνου είναι ένα θέμα που μ' ενδιαφέρει. Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

markos-the-gnostic είπε...

ναι ε; πάντως η προηγούμενη το λιβάδι που δακρύζει ήταν απογοητευτική δεν νομίζεις;

elie είπε...

witch για πες κι εσύ μια γνώμη όταν τη δεις...

Όπως έγραψα παίζει πολύ με το χρόνο και απ' αυτήν την άποψη μάλλον θα σου κεντρίσει το ενδιαφέρον IZA. Κατά τα άλλα η εικαστική του ματιά είναι εκεί αλλά δεν είναι κυρίαρχη.

markos-the-gnostic Απογοητευτική δεν θα το έλεγα αλλά και αυτή κατώτερη του προσδοκώμενου.


*Να πω επίσης ότι οι στίχοι του τίτλου είναι του T. S. Eliot
(Burnt Norton, Four Quartets)

Juanita La Quejica είπε...

Οταν το δω θα επανέλθω. Είναι πάντως στο πρόγραμμα.

cook είπε...

λυπαμαι μα αντιπαθω τον Αγγελοπουλο...εχω καλυτερους τροπους για να αποκοιμηθω...πολυ βαρια και ασηκωτη κουλτουρα για το γουστο μου...η αληθεια,για μενα,ειναι παντα απλη και ξεκθαρη... τεχνη που υπαινισεται ,δεν δηλώνει ανοιχτα τη θεση της(και πρεπει εγω να καθησω να σκεφτω πώς και τι...)ε οχι δεν την αντεχω!
δεν μπορω παντως να μη θαυμασω αυτους που τον εκτιμουν...προφανως βλεπουν κατι που εγω δε μπορω να διακρινω :)

elie είπε...

Περιμένω και τη δική σου γνώμη juanita


cook
Να σου πω την αλήθεια πιστεύω ότι ο αμερικάνικος -κυρίως- κινηματογράφος μας έχει συνηθίσει σε γρήγορους ρυθμούς και συχνά μας ξενίζει κάτι πιο.. αργό.
Άσχετα με την ταχύτητά τους μ' αρέσουν οι ταινίες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα με "βασανίζουν" και αφού βγω από την αίθουσα, χωρίς να υποτιμώ εκείνες που με κάνουν να νιώσω απροσδιόριστα καλά, χωρίς να μπορώ να το εξηγήσω ή εκείνες που θα με εντυπωσιάσουν λόγω οπτικής γωνίας του δημιουργού ή λόγω τεχνικής.

Η απλότητα είναι σπουδαία και γι' αυτό δύσκολη να αποτυπωθεί, όταν κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται μιλάμε για αριστούργημα. Less is more...

Όσο για την αλήθεια... πολλοί διαφωνούν ότι είναι μία (δες και στη διπλανή στήλη τι διαβάζω αυτές τις μέρες, χεχεχε). Άλλωστε στην Ιστορία η "αλήθεια" γράφεται από τους νικητές. Στην Τέχνη;

ΕΛΕΝΑ είπε...

Αχ βρε Ελίτσα μου, κι εγώ σαν την cook δεν αντέχω να δω Αγγελόπουλο με τίποτα. Σίγουρα όσοι τον βλέπουν και μπορούν και προβληματίζονται με τις ταινίες του, είναι άξιοι θαυμασμού.
Βλέπω μια ταινία για να χαλαρώσω, να διασκεδάσω, να περάσω καλά. Και ναι, την προτιμώ σε γρήγορους ρυθμούς, ίσως έτσι έχω συνηθίσει όπως λες.
Εάν θέλω να προβληματιστώ υπάρχουν ένα σωρό άλλοι τρόποι.
Συγγνώωωωωμηη!!!

elie είπε...

χαχαχα Έλενα, ευτυχώς υπάρχουν ταινίες για όλα τα γούστα και για όλες τις ώρες.
Μ' αυτό το "άξιοι θαυμασμού" με έστειλες τελείως, πάντως! LOL

Olga είπε...

elie,καλημέρα σου!Δεν την είδα ακόμη την ταινία, με απογοητεύει λίγο οτι τα σχόλια δεν είναι και πολύ θετικά, αλλά ο Αγγελόπουλος, ασκεί επάνω μου μια...μαγεία! Ακόμη και αυτό το αργόσυρτο, στις ταινίες του, για το οποίο και..κατηγορέιται, εμένα μου αρέσει!!Θα σου πώ, μόλις την δώ...

άλλη Αγγελική είπε...

Καιρό είχα να σ΄επισκεφτώ, μικρό, και βλέπω θαύματα... Πολύ αναλυτική η κριτική σου και δείχνει γνώση και ενασχόληση με το σινεμά! :-) Κρίμα που δεν έχω δει την ταινία.

ζαφορα είπε...

Όπως και να το πεις,
Αγγελόπουλος είναι αυτός
και οι συνεργάτες μοναδικοί.
Αξίζει να το δούμε.

Καλή ΚαθαροΔευτέρα.