Συνειρμοί του υάκινθου

Λίγο χρώμα ήθελα μια τέτοια μουντή μέρα και είπα να βάλω μια φωτογραφία από την ανθισμένη γλάστρα μου... Ούτε για το μύθο του υάκινθου ήθελα να γράψω, ούτε τίποτα.
Αλλά, το ένα μετά το άλλο, πέρασαν από το μυαλό μου διάφορα:

Ένα βιβλίο που έχω στη λίστα (λόγω Vermeer), με τα υποψήφια καλοκαιρινά αναγνώσματα, Το κορίτσι με τον υάκινθο, Σούζαν Βρίλαντ.

Ένα ποίημα της Κικής Δημουλά (ίσως όχι από τα καλύτερα), κατεβάζω βιβλίο, αντιγράφω, Εκτροπή:

Αντί για υακίνθους
είπα να σου φέρω σήμερα ηλιοτρόπια
να έχει η φροντίδα μου πιο ευθυτενές κοτσάνι
και το οστεώδες πλέον νόημά της να μου φανεί
στρογγυλοπρόσωπο ηλιόσπορους γεμάτο

Ηλιοτρόπια. Συσσωρευτές λάμπουσας θερμότητας.
Ευχήθηκα να επωφεληθείς.

Κι αφού ετακτοποίησα σε ύψος ομοιόμορφο
αισθητικά το χρέος μου στο βάζο
κοντοστάθηκα λίγο να βεβαιωθώ
ότι τα ηλιοτρόπια θα τραπούν
εκεί που επαγγέλλει το όνομά τους.

Κατάπληκτη να στρέφουνε τα είδα
προς της ευχής μου την παράφρονα εκπλήρωση
κοιτάζοντας αντί τον ήλιο εσένα.

Τιμής ένεκεν.
Υπήρξες
χιλιάδες έτη φωτός
απέχεις.

Άλλο ποίημα, του Ηλ. Πετρόπουλου που το θυμάμαι επειδή το μελοποίησε ο Νότης Μαυρουδής και τραγούδησε ο Κώστας Θωμαΐδης στο δίσκο «Έρως ανίκατε μάχαν», που άκουγα προ ημερών:

Θα πλέξω μενεξέδες
Θα πλέξω μενεξέδες
και μυρτιές και νάρκισσους
και κρίνα γελαστά θα πλέξω.

Θα πλέξω υάκινθους
κι άσπρα τριαντάφυλλα,
που τόσο αγαπά εκείνη.

Θα πλέξω στεφάνι,
το μέτωπο να στολίζει
και τα ολόχρυσα μαλλιά της.

Εδώ που τα λέμε κάτι έχει γράψει και ο Καβάφης αλλά βαρέθηκα να ψάξω.

Υάκινθος...
Το άρωμά του, αχ το άρωμά του... θυμάμαι τους στίχους της Χ. Αλεξίου «ντυμένους» με την εξαίσια μουσική της Loreena McKennitt. Το Tango to Evora που τόσο όμορφα έγινε Tango της Νεφέλης:

...Υάκινθοι και κρίνα
της κλέψαν τ' άρωμα και το φοράνε
κι οι έρωτες πετώντας σαϊτιές, την περιγελούν...


Και να φανταστεί κανείς ότι μια φωτογραφία ξεκίνησα να βάλω...