Πρωί πρωί η μικρή προσγειώθηκε με το κεφάλι στο καλοριφέρ. Κλάματα, αίμα μπόλικο. Πρώτη μας επίσκεψη στο "Παίδων" και -ελπίζω- τελευταία. Ο απολογισμός... δυο ράμματα, χωρίς ταλαιπωρία (και χωρίς να βγάλει ένα κιχ, η καημένη).
Όταν επιστρέψαμε σπίτι ανταμείφθηκε με το αγαπημένο της φαγητό
ενώ το απόγευμα "στέφθηκε" με το βραβείο "του πιο δυνατού κοριτσιού" που φτιάξαμε μαζί. Είπαμε ότι θα το φοράει και όταν πάμε για να κόψει τα ράμματα, να είναι και πάλι γενναία.
Από το πρωί δεν σταματά να περνά από το μυαλό μου το ΤΙ θα μπορούσε να έχει συμβεί. Όλα δείχνουν καλά αλλά είμαστε ακόμα στο 24ωρο της παρακολούθησης.
Η μικρή έχει αξιοσημείωτο κέφι, ευτυχώς, και έχει και μεγάλη ρέντα, μου χαρίζει την μία ατάκα πίσω από την άλλη.
Πάλι καλά να λέμε, και μη χειρότερα (όσο σκέφτομαι πόση δυστυχία κρύβουν τα "Παίδων", νιώθω τυχερή για τα δύο ράμματα).
Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2008
Άσχημη αρχή σήμερα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
17 σχόλια:
Ωχ! Περαστικούλια σας! Και η κόρη μου έχει κάνει 2 φορές ράμματα. Ε, ανησυχούμε οι μανούλες, λογικό είναι. Περαστικα σας!
Μακάρι όλα της τα βάσανα να είναι στη ζωή της αυτά τα 2 ράμματα, που σε λίγο καιρό θα δείχνει το αδιόρατο σημαδάκι με περηφάνεια!
Μην στεναχωριέσαι, ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ είναι!
Περαστικούλια στην μπουμπούκα την όμορφη. Μακάρι ποτέ να μην χρειαστεί να ξαναπεράσει την πόρτα του "Παίδων":)
περαστικά, με γεια, όλα καλά καλή μας elie:)
περαστικά στο κοριτσάκι σου!:)
perastikoulia sthn koroula sou Elie mas!!!kai ena gluko filaki!sto mpoumpoukaki!!!
kleiw!!!
Καινούργιο μπλογκ; Ετσι μου είπαν, να το χαιρόμαστε λοιπόν!
Κι εμένα ο γιος μου είχε πάθει ακριβώς το ίδιο 2 ετών...δράμα...σχεδόν λιποθύμησα όταν είδα το αίμα στο κρεβάτι...ο σύζυγος τον ανέλαβε μέχρι να συνέλθω...και δεν τον πήγαμε στο Παίδων γιατί σταμάτησε το αίμα γρήγορα, αν και θα έπερεπε όπως μας είπε η γιατρός το απόγευμα. Αλλά τελικά τον αφήσαμε αφού πέρασαν τα ζόρια των πρώτων ωρών. Τα αγόρια είναι πολύ πιο ανυπόμονα από τα κοριτσάκια...δεν τολμώ να φανταστώ πώς θα έκανε στο νοσοκομείο!!
Τώρα εμένα μάλλον μου μύρισε ο κιμάς και βρέθηκα εδώ.
Να ευχηθώ τα καλύτερα πρωτίστως για την πριγκηπέσσα και για το blog δευτερευόντως.
H μεσαία μου κόρη είχε πατήσει ένα γυαλί,τον σπασμένο πάτο μπουκαλιού, παίζοντας σε νερά πηγών,κοντά σε κέντρο.
Χρειάστηκε πάνω από δέκα ράμματα και τη μισή ζωή μου..
Σήμερα όμως είναι μια μακρινή ανάμνηση και η ίδια γερή και ευτυχισμένη!
Περαστικά της γρήγορα!
-Με γειά το blog! Πολύ ωραίο!
Ευχαριστώ για το link!
Έτσι είναι Ελίτσα. Να νιώθεις τυχερή και να χαίρεσαι το δυνατό κοριτσάκι σου.
Καλορίζικο και το blog, και πάντα μέλι-γάλα η ζωή σας.
@oneiromageiremata
ανησυχήσαμε, αυτό είναι αλήθεια!
@juanita
Έχεις δίκιο σε όλα!
@έλενα
Μακάρι!
@heart n soul
Ελπίζω όλα καλά!
@μάγια
Grazie!
@kleiw
Φιλάκι εδόθη!
@betty
Καινούριο το blog, ναι.
Τα έχετε περάσει κι εσείς, ε; Αχ, αυτά τα αίματα...
@δημήτρης ρ.
Έχετε δίκιο για τον κιμά, μου παράπεσε κανέλα, δεν απορώ που σας μύρισε!
Η πριγκηπέσσα και η μαμά της σας ευχαριστούν.
@katerina ante portas
Σπασμένο μπουκάλι; Αουτς. Καλά το είπες, η μισή ζωή.
άλλη αγγελική
Τελικά φτηνά τη γλιτώσαμε.
Ευχαριστώ, ανταποδίδω.
καλημέρα και περαστικά, και γω τρέμω έτσι όπως χοροπηδά ο γιός μου μην ανοίξει κανένα κεφάλι, εμείς μέχρι τώρα -και ελπίζω να είναι το τελευταίο αυτό, έχουμε σπάσει ένα δόντι.... ουφ αστα ....
natassa
Η κακιά η ώρα ήταν, μη νομίζεις, ούτε χοροπήδαγε ούτε τίποτα, σε ένα -χαμηλότατο- σκαμπό καθόταν και γλίστρησε προς τα πίσω στα καλά καθούμενα.
Εδώ είσαι εσύ ακόμα; Γρήγορα πήγαινε διακοπές!
Φιλιά στον Β.
asta mou xei stravosei teleios ayto to taksidi .... tha sou grapso... eyxaristo poly gia tis eyxes :)
evala link sto blog mou gia to diko sou :)
ααααχχχχ.....καλως την στο κλαμπ.....έχουμε μετρήσει ως τώρα 3 φορές ράμματα στο κεφάλι...2 η κορη και 1 ο γιος....την πρωτη έχασα τον κοσμο,τη δεύτερη στα πρόθυρα λιποθυμίας,την 3 το πηρα πια αποφαση....
μακαρι να είναι όλα στη ζωη της τόσο περάστικά,αλλά αναίμακτα....
@cook
Αχ, εσείς οι "παλιές", πόσα έχετε να μας μάθετε...
Ευχαριστώ για την υπέροχη ευχή. Μακάρι.
Δημοσίευση σχολίου