The big spring project και... ο Φλεβάρης

.

Τώρα, είναι αλκυονίδες μέρες αυτές ή δεν είναι; Εγώ πάντως δεν πτοούμαι από τις ενδιάμεσες βροχούλες. Είδα δυο μέρες ήλιο; Πήραν τα μυαλά μου αέρα και ονειρεύομαι ανερυθρίαστα την Άνοιξη. Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει*, δε λέει η παροιμία;
Άντε, καιρός να ξαναπιάσω το άλλο μεγάλο πρότζεκτ.


Το ξεκίνησα πέρυσι και υπολογίζω φέτος το Πάσχα (ή το πολύ του χρόνου) να το έχω ολοκληρώσει. Τα περισσότερα μοτίφ είναι έτοιμα, τα περιγράμματα λείπουν.

Το μοτίφ, ολοκληρωμένο.

Τα αγαπημένα χρώματα της άνοιξης, σε κλωστές...

*Και αφού έπιασα τις παροιμίες, ας δούμε τι άλλο ακούγεται για τον Φλεβάρη, από τη λαϊκή μας παράδοση:

-Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.

-Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει.

-Ο Φλεβάρης κι αν χιονίσει, πάλι άνοιξη θ' ανθίσει.

-Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει, πάλι η άνοιξη μυρίζει, μα κι αν τύχει να θυμώσει, μες στα χιόνια θα μας χώσει.

-Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει μ' αν τις φλέβες του ανοίξει ξεροπήγαδα γιομίζει.

-Χιόνια του Φλεβαριού, χρυσάφι του καλοκαιριού.

-Κύριε ελέησον, Φλεβάρη, και στο χάλκωμα με βάνεις (από το πολύ κρύο μπαίνουμε στο καζάνι να ζεσταθούμε).

-Ο μήνας Φλεβάρης ή τις φλέβες (του νερού) ανοίγει ή τις φλέβες κλείνει.

-Ο Φλεβάρης φλέβες ανοίγει και πόρτες σφαλάει (βρέχει και κάνει κρύο).

-Στις δέκα εφτά του Φλεβάρη θα ζεσταθεί το νύχι του βοδιού (στις 17 του Φεβρουαρίου αρχίζει να ζεσταίνει ο καιρός).

-Στις δεκαπέντ' από Φλεβάρη βαρεί το άλογο ποδάρι (ζεσταίνει ο καιρός).

-Γενάρη γέννα το παιδί, Φλεβάρη, φλέβισέ το.

-Φλεβάρη, φλέβες (νερού) μ' άνοιξες.

-Σου 'πανε Φλεβάρη βρέξε και λησμόνησες να πάψεις.


Ειδικά για την Υπαπαντή η λαϊκή παράδοση τα προβλέπει όλα:

-Παπαντή καλοβρεμμένη, η κοφίνα γεμισμένη.

-Καλοκαιριά της Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας.

-Παπαντούλα χιονισμένη, με τ' αμπάρια γιομισμένα.


Ενώ ο Στρατής Μυριβήλης στη "Ζωή εν τάφω" έγραφε:

«Είχε, θυμάμαι, εδωνά πάνω στο μπούτι, και μια καφεδιά βούλα.
Η μάνα της, μούπε, τότες που την είχε στην κοιλιά,
έπιασε τηγάνι ανήμερα τ' Αγιού Συμνιού,
και σαν το θυμήθηκε σκουπίστηκε τρομαγμένη στο μερί της.
Και το κορίτσι γεννήθηκε "σημνιωμένο" μ' αυτή τη δαχτυλιά.»

Το οποίον προέκυψε από τη λαϊκή δοξασία που λέει ότι οι έγκυες πρέπει να απέχουν από κάθε δουλειά τη μέρα του Αγ. Συμεών (3 Φεβρουαρίου), διότι το παιδί θα βγει "σημειωμένο" (Συμεών- σημειώνω- σημάδι).

Για τις άλλες ονομασίες του Φεβρουαρίου διαβάζουμε στο astropeleki, ενώ για τα κλαδέματα των αμπελιών που γίνονται αυτόν το μήνα διαβάζουμε και βλέπουμε το blog του Δημήτρη Ρουσουνέλου.

Καλό μήνα να έχουμε!

.