Ο μήνας ΔΕΝ έχει 9!

.
Κι ας μην το λένε! Χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες κόσμου κατεβήκαμε χθες στη διαδήλωση. Όσοι έμειναν σπίτι τους -για τους λόγους του ο καθένας- το πληροφορήθηκαν; Όχι.
Όλοι έμαθαν για όσα γίνονταν στα πλευρά της πορείας ή και μακριά απ' αυτήν. Κι εδώ, επιλεκτικά, όμως. Είδαμε αργά το βράδυ την αναμετάδοση, αλλά και πάλι όχι ολοκληρωμένη. Γιατί δεν ήταν η "μια χούφτα κουκουλοφόροι" όπως συνήθως λέγεται, ήταν εκατοντάδες. Προβληματίστηκε κανείς για την οργή που κρύβουν μέσα τους όλα αυτά τα παιδιά; Για την αδυναμία τους να την πολιτικοποιήσουν και να φέρουν τον κόσμο τα πάνω -κάτω; Χμμμ, παιδιά. Κι όμως, εκτός από παιδιά ήταν και... λιγότερο παιδιά. Δεν είναι λίγα και τα παραδείγματα 50ρηδων και 60ρηδων που σήκωσαν την πέτρα απέναντι σε μια τράπεζα ή που είπαν "κάψτε την". Καμμένοι και οι ίδιοι...
Δεν έχει και πολλή σημασία, αλλά όχι, δεν συμμερίζομαι ούτε τα καψίματα ούτε την καταστροφή. Δεν είναι πολιτική δράση και σε πολλές περιπτώσεις εμποδίζει και την έκφραση της πολιτικής δράσης. Αλλά με προβληματίζει το γεγονός ότι η νεολαία ψάχνει να εκφραστεί και δεν μπορεί να συναντηθεί με τον πιο δημιουργικό και τελικά τον πραγματικά αποτελεσματικό δρόμο.
Από την άλλη με τσαντίζει η υποκρισία: Όλοι που κόπτονται για εργαζόμενους που θα μείνουν στον άσσο επειδή κάηκαν τα μαγαζιά που δούλευαν, πόσο... κόπηκαν για τα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις που έκλεισαν και κλείνουν και αφήνουν στρατιές ανέργων στο δρόμο;

Μικρές ειδήσεις:

- Στη δίκη της ζαρντινιέρας στη Θεσσαλονίκη ο εισαγγελέας προτείνει την αθώωση των αστυνομικών. Μόλις χθες...
- ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ κιοτεύουν και προτείνουν συγκέντρωση αντί πορείας. Αν δεν μπορεί το συνδικαλιστικό κίνημα να πραγματοποιήσει και να περιφρουρήσει την πορεία του, αλίμονο στους εργαζόμενους.
- Κλείνει το υπουργείο Παιδείας τα Γυμνάσια και τα Λύκεια μπας και αποφύγουν τη ζύμωση και την συζήτηση μεταξύ των μαθητών. Λόγω πένθους, λένε. Αν ήταν έτσι, τα Δημοτικά δεν έχουν δικαίωμα στο πένθος; Έπρεπε η ΔΟΕ να κηρύξει απεργία...
.