.
...θα πηγαίνω κάθε μέρα στο Πολυτεχνείο και θα φωνάζω ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ...»
16 Νοέμβρη 2008
.
.
.
.
Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008
«Όταν θα μεγαλώσω...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
για μένα
- elie
- Athens, Greece
- Εργαζόμενη μαμά που σήμερα διαβάζει, αύριο μαγειρεύει, μεθαύριο ταξιδεύει... και κάθε μέρα προβληματίζεται.
Η μισή μου καρδιά βρίσκεται, γιατρέ, εδώ πέρα...
Από τη Ρένα του HFL και την Hλακάτη
Διαβάζω...
Συμμετέχω
11 σχόλια:
Εύχομαι να μην χρειαστεί!
:)
Καλημέρες
Πιστεύω ότι είναι πάντα επίκαιρο αυτό το σύνθημα, με άλλη βαρύτητα βέβαια...
Ψωμί; Στης ακρίβειας τον καιρό...
Παιδεία; Αυτή η δόλια "δημόσια, δωρεάν" πάσχει παντού...
Ελευεθερία; Εδώ τι να πρωτοπεί κανείς... Για την χθεσινή αστυνομοκρατία στην Αθήνα με σωματική έρευνα μέχρι και στα κουνούπια που πετούσαν πέριξ των Εξαρχείων; Για το στενό μαρκάρισμα της πορείας (και κάθε πορείας) από τα ΜΑΤ; (δεν μας έφτανε η βρόχα)
Για τις κάμερες "παρακολούθησης της κυκλοφορίας"; Για τις... επιθετικές ζαρντινιέρες του πρόσφατου παρελθόντος; Σταματάω εδώ.
Το σύστημα και οι επιλογές του "φροντίζουν" να μας δίνουν αφορμές για καθημερινούς αγώνες, μικρούς ή μεγάλους, μέσα και έξω από τα Πολυτεχνεία.
Θα ήθελα το παιδί μου (και όλον τον κόσμο) ευαισθητοποιημένο και ενεργό στους αγώνες της κοινωνίας που ζει. Εύχομαι να μην είναι αιματοβαμμένοι αυτοί οι αγώνες, όπως το '73 (και όχι μόνο).
δύσκολοι καιροί.......
καλημέρα!
Νομίζω πως είναι η πιο ωραία ανάρτηση-αφιέρωμα στο Πολυτεχνείο.
Φειδωλή, τρυφερή και ξεκάθαρη.
Άσε που το σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι πάντα επίκαιρα...
Καλό σου βράδυ
Ναι ζαχαρούλα. Δύσκολοι και γεμάτοι προκλήσεις. Να ανταπεξέλθουμε!
Καλημέρα δήμητρα. Σε χάσαμε.
Ευχαριστώ. Έτσι είναι οι κουβέντες των παιδιών, φειδωλές, αληθινές και ξεκάθαρες.
Υπάρχουν στην bloggoγειτονιά και ωραιότατες αναρτήσεις με ποίηση, στίχους γεμάτους συναίσθημα και δυναμισμό.
Πραγματικά ωραίο θέμα.
Την Δευτέρα πήγα την ανηψιά μου στο σχολείο (πρωτάκι είναι) και έμεινα να παρακολουθήσω λίγο.
Χάρηκα πολύ που υπάρχουν ακόμα εκπαιδευτικοί που δεν αφήνουν την ιστορία να ξεχαστεί και να σβήσει το πάθος.Κρυφογελούσα βλέποντας την Μαγδαληνίτσα ώς άλλη Πασιονάρια να φωνάζει Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία και να δηλώνει πολύ λυπημένη για όλα εκεινα τα παιδιά που τα πάτησαν τα τανκς.Θέλει δε να μπει στο Πολυτεχνείο όταν μεγαλώσει για να πολεμήσει λεει για την ελευθερία της χώρας της απο τους κακούς.
Μετά πήγε να παιξει barbie αγωνίστρια.
Δεν αλλάζουν οι καιροί και τα αιτήματα, μόνο οι παραστάσεις. Μέρα καλή
Μακάρι και σήμερα και στο μέλλον τα παιδιά να συνεχίσουν να έχουν ιδεολογικές και κοινωνικές αναζητήσεις. Φοβάμαι όμως η πλειοψηφία τους, έχοντας λυμένα τα βασικά βιοτικά προβλήματα με τη βοήθεια της οικογένειας, εμφανίζουν μια αδικαιολόγητη νωχέλεια στα κοινωνικά ερεθίσματα και ο βασικός τους προβληματισμός αφορά στη σύμπλευση με το εκάστοτε lifestyle και στις διαπροσωπικές τους σχέσεις. Σε επίπεδο δε πολιτιστικό, κυριαρχούν τα ανώδυνα γραπτά, η εύκολη μουσική που πάει με το "ποτάκι" και οι ταινίες που θέλουν τόση μόνο συγκέντρωση όση τους επιτρέπει να απολαύσουν τα ζεστά nachos.
Συγκεκριμένα, για τις κόρες μου, αν και είναι ακόμα μικρές, τρέμω μην τις δω κλώνους της Barbie!...
Μήπως θα υπάρξουν
κι άλλα Πολυτεχνία μέχρι τότε;
Όπως φαίνεται κα πολύ το φοβάμαι.
Καλό μας απόγευμα γλυκιά μου.
Κι εγώ έτσι έλεγα και τώρα τίποτα δεν λέω...ευτυχώς όμως ακόμα δεν ένοιωσα "βολεμμένη".
αγγελική λ., ώστε έτσι η ανιψιά, ε;
lol lol
Καλημέρα και σε σένα λάκη!
Κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές Maria-Jose. Κι εκεί που θεωρούμε τα παιδιά μας νωχελικά κάνουν ένα... μπραφ και μας αποδεικνύουν ότι μάλλον τα "υποτιμάμε"!
Καλημέρα ζαφορά μου!
Καλλιόπη, αφού δεν νιώθεις "βολεμένη" θα έρθει η ώρα να το πεις και φωναχτά ;)
Δημοσίευση σχολίου