Όλοι αυτοί οι άνθρωποι

.
Μια οικογένεια και η διαδρομή της από τα τέλη του 19ου μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα. Όλη η πορεία τους και ένα ορατό ή αόρατο νήμα να ενώνει τις ζωές τους, τις σχέσεις τους: το κρασί.
Ένα καεφάλαιο για κάθε ήρωα που αναλαμβάνει να ξεδιπλώσει αλλά και να συνοψίσει τη ζωή του σε λίγες σελίδες, βάζοντας την ψηφίδα που θα ολοκληρώσει την εικόνα της οικογενειακής ιστορίας.
Αυτή η αφηγηματική φόρμα έχει αποδειχτεί ότι εξυπηρετεί, ιδίως όταν μυθιστορηματικά καλύπτονται μεγάλες χρονικές περίοδοι. Η συγγραφέας, βέβαια, έχει επιλέξει το τρίτο πρόσωπο στην αφήγηση κάθε προσωπικής διαδρομής, προσδίδοντας μια περιττή αντικειμενικότητα που "εμποδίζει" να αναδειχθούν οι διαφορετικές αλήθειες των πρωταγωνιστών, ο διαφορετικός τρόπος θεώρησης των πραγμάτων από κάθε υποκείμενο.
Στο φόντο ή στο προσκήνιο ένα ποτήρι κρασί, ένα βαρέλι, ένα μπουκάλι, ένα οινοποιείο, δίνουν τον τόνο αλλά προσωπικά περίμενα εντονότερη... οινική σφραγίδα (δημιουργεί προσδοκίες και το οπισθόφυλλο) σε επίπεδο εμβάθυνσης στην μαγεία της παραγωγής, της επιλογής, της γεύσης. Μια τέτοια σφραγίδα μάλλον θα ενίσχυε την ατμόσφαιρα του έργου αν και θα προϋπέθετε αρκετή μελέτη από τη συγγραφέα.

Παρ' όλα αυτά το αποτέλεσμα είναι ένα συμπαθέστατο βιβλίο που αγκαλιάζει τις εξελίξεις του 20ου αιώνα δίνοντας το πολιτικό στίγμα κάθε περιόδου από την πλευρά μιας μάλλον συντηρητικής οικογένειας.
Όπως έχει αποδείξει και στο παρελθόν η συγγραφέας... μετράει τις λέξεις της με αποτέλεσμα να μην πλατιάζει, να πλάθει και να προσφέρει ένα μυθιστόρημα χωρίς κοιλιά αλλά αντίθετα, με αρκετές κορυφώσεις (από τα πλεονεκτήματα κι αυτό του επιλεγμένου μοντέλου αφήγησης).
.